Teknolojinin her geçen gün geliştiği, her türlü bilginin ve haberin artık avuç içimizdeki bir aletle anlık bize ulaştığı bu demlerde, basılı yayın işi hele hele yerelde bunu yapmanın, pek de akıl karı göründüğü söylenemez! Ki bu hafif alaycı bir edayla çokça dillendirilen bir durum. Hele hele para kazandırmıyorsa bu daha da ‘saçma’ bir iş formatına dönüşüyor.
“Ya madem bir getirisi yok, para kazandırmıyor, ne diye uğraşıyorsun; o zamana yazık” gibi cümlecikleri de çokça duydum, bu iki yılı doldurduğumuz ‘saçma’ yolculukta.
Elbet de bütün yaklaşımlar böyle değildi. Bu işi taktir eden, destek veren ve Solucan’ı çokça sevenlerin sayısı daha fazla oldu. Ondandır ki Solucan iki yılı geride bıraktı. Bu anlamda maddi manevi katkılarıyla motivasyonumuzu arttıran herkese sevgi yüklü teşekkürlerimi sunuyorum.
Sanıldığı gibi ‘boşa’ geçen bir zaman değil bu, aksine geçen zamanı daha anlamlı kılmak için keyifli ve özel bir eylemdir bu…
Geçen iki yıl içinde ülkede ve dünyada çokça şey değişti, değişiyor. Virüsler, gizli ve aleni savaşlar, enflasyonun üç haneye ulaşması, zengin ve yoksul uçurumunun gittikçe derinleştiği, umudun umuda ihtiyaç duyduğu bir iki yıl oldu. Solucan da yayın hayatını bu gelişmeler içerisinde sürdürmeye çalıştı ve bu çabası hala devam ediyor. Ve açıkçası daha ne kadar devam edebilir, bunu ben de kestiremiyorum. 🙂
Solucan’ın ikinci yaşı münasebetiyle, bu yolculuğa katkısı olan herkese bir kez daha teşekkür ediyorum.
Umut etmenin gücüyle, daha nice yaşlarda buluşmak dileğiyle…